Egzersizin Tıp Alanındaki Önemi

Chris Beedie,^1,2 Steven Mann,² Alfonso Jimenez,^2,3 Lynne Kennedy,^2,4 Andrew M Lane,⁵ Sarah Domone,² Stephen Wilson,² and Greg Whyte^2,6

Egzersiz tıbbın yaşadığı bir çok zorluğa iyi geliyor olabilir!

Sport and Exercise Medicine (SEM) iyi bir performans sergiledi. Çalışmadan sonra yapılan çalışmalarda gösterilen etkinlikle, sonuç açıktı: ‘Egzersiz İlaçtır’, potansiyel bir halk sağlığında her derde devadır.

Ne yazık ki, erken vaat azaldı. Egzersizin etkinliğini öven orijinal araştırma ve incelemelerin bombardımanı altında kalmaya devam ederken, etkinliğine dair bariz bir kanıt eksikliği var. Bu gerçek, Birleşik Krallık Hükümeti(1) ve İngiltere Halk Sağlığı(2) tarafından hazırlanan 2014 raporlarında vurgulanmıştır.

Sıklıkla, egzersizin etkinliğine yönelik en büyük zorluğun bağlılık olduğu iddia edilir. %40 ile %50 (3) arasında çeşitli şekillerde bildirilen egzersize bağlılık, ilaçlar için bildirilenden daha düşük değildir.(4) Ancak ruhsatlı ilaçların alındığında etkili olduğuna dair genel bir güven varken, yukarıda belirtilen raporlar bu güvenin şu anda egzersizi kapsamadığını öne sürüyor.

İlaçlara olan güven, klinik deneylerde gösterdikleri etkinlik ve etkinlikten kaynaklanmaktadır. Bir araştırmanın I-III evrelerinde gösterilen etkililik, “bir ilacın ideal koşullar altında amaçlanan etkisini ortaya çıkarma yeteneğinin derecesi” anlamına gelir.(5) Faz IV çalışmalarında gösterilen etkinlik, “etkiliğin kapsamı” anlamına gelir. bir ilacın olağan klinik ortamda amaçlanan etkisini elde etmesi”.(5) Etkililik, komisyon üyeleri ve hastalar için önemli olan şeydir.

Etkililik (yani, evre IV) çalışmalarının gerekliliği iyi bilinmektedir.(6) Sosyal bilim araştırmalarının önemli bir bölümü, gerçek dünyadaki egzersiz müdahalelerini incelemiştir ve bu nedenle, evre IV araştırmasını oluşturmaktadır. Bununla birlikte, çoğu zaman sonuçta ortaya çıkan veriler, büyük ölçüde veya yalnızca egzersiz davranışıyla ilgilidir, davranış veya uygulama etkinliğine dair kanıt sağlarken, klinik veya tedavi etkinliğine dair çok az kanıt sağlar.(7) Tüm egzersiz müdahalelerinde, sağlık durumu çıktıyla birlikte egzersiz davranışı çıktıdır. Çıktılar paydaşlar için daha önemlidir.

Ayrıca, yakın zamanda yapılan bir inceleme(8), gerçek dünyada egzersizin tedavi etkinliğini inceleyen birçok çalışmanın, gerçek dünyadaki müdahalelerde pratik ve ekonomik olmayan laboratuvar tarzı yöntemleri ve kontrolleri benimsediğini belirledi.

Mecazi olarak etkinlik ve uygulama etkinliği kanıtlarında boğulmasına rağmen, SEM, henüz tedavi etkinliğine dair yeterli kanıt sağlamamıştır.

Yukarıdakilere dayanarak, SEM’in halk sağlığında kenarda kalma riskini taşıdığına inanıyoruz. SEM’e ve muhtemelen kuşatılmış sağlık hizmetlerine kritik yaşam desteği sağlayacaksak, bu yaşam çizgisi yüksek kaliteli faz IV/etkililik araştırmasının üretilmesidir.

SEM topluluğu egzersizin etkinliğine dair kanıt sağlayamazsa, popülasyonun sonraki nesillerini, daha kötü halk sağlığı ve daha büyük sağlık eşitsizlikleri olasılığıyla birlikte, giderek daha karmaşık ve pahalı biyomedikal müdahalelere mahkum edebiliriz. Disiplinimizi de ana olayın yan gösterisi statüsüne mahkum edebiliriz.

‘SEM topluluğu’, hepsinin oynayacak bir rolü olan dergi editörleri, komisyon üyeleri, uygulayıcılar ve temsilci organları kapsar. Dergi editörleri, gerçek dünyadaki araştırmaların değerini anlamalı ve laboratuvar çalışmasının katı metodolojik standartlarını karşılayamayacağını kabul etmelidir. Halk sağlığı komisyoncuları yalnızca kanıta dayalı uygulamada ısrar etmemeli, aynı zamanda devam eden veri yakalamanın görevlendirilmiş tüm müdahalelerin bir özelliği olduğu konusunda ısrar etmelidir. Buna göre, uygulayıcılar ve sağlayıcılar, veri yakalama ve analizini ilgili tüm faaliyetlere dahil etme konusunda ustalaşmalıdır. Temsilci organlar, etkililik araştırmaları için daha fazla fon sağlamak için hükümet, sağlık kurumları ve araştırma konseyleri ile lobi yapmalıdır.

Bununla birlikte, yukarıdaki katkılar önemli olmakla birlikte, öncü rolü oynaması gereken SEM araştırmacılarıdır. SEM, erken bir mezara doğru amansız düşüşü önlemek istiyorsa, titiz etkinlik çalışmaları yürütme taahhüdü kritik olabilir!

1. 2014. Tackling physical inactivity—a coordinated approach All Party Commission on Physical Activity. http://parliamentarycommissiononphysicalactivity.files.wordpress.com/2014/04/apcopa-final.pdf.
2. Public Health England. Identifying what works for local physical inactivity interventions. Public Health England, 2014. http://researchinstitute.ukactive.com/downloads/managed/Identifying_what_works.pdf[Google Scholar]
3. Hallal PC, Andersen LB, Bull FC, et al. ; Lancet Physical Activity Series Working Group. Global physical activity levels: surveillance progress, pitfalls, and prospects. Lancet2012;380:247–57. [PubMed] [Google Scholar]
4. Sabaté E. Adherence to long-term therapies: evidence for action. World Health Organization, 2003. [Google Scholar]
5. Hill TP. Conducting phase IV clinical studies: a moral imperative?Ecancermedicalscience 2012;6:276 10.3332/ecancer.2012.276 [CrossRef] [Google Scholar]
6. Mackay FJ. Post-marketing studies: the work of the Drug Safety Research Unit. Drug Saf1998;19:343–53. 10.2165/00002018-199819050-00002 [PubMed] [CrossRef] [Google Scholar]
7. Flay BR. Efficacy and effectiveness trials (and other phases of research) in the development of health promotion programs. Prev Med1986;15:451–74. 10.1016/0091-7435(86)90024-1 [PubMed] [CrossRef] [Google Scholar]
8. Beedie C, Mann S, Jimenez A. Community fitness center-based physical activity interventions: a brief review. Curr Sports Med Rep2014;13:267–74. 10.1249/JSR.0000000000000070 [PubMed] [CrossRef] [Google Scholar]
9. Glasgow RE, Lichtenstein E, Marcus AC. Why don’t we see more translation of health promotion research to practice? Rethinking the efficacy-to-effectiveness transition. Am J Public Health2003;93:1261–7. 10.2105/AJPH.93.8.1261 [PMC free article] [PubMed] [CrossRef] [Google Scholar]
10. Suvarna V. Phase IV of drug development. Perspect Clin Res2010;1:57–60. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]